Milczący Jezus

Rok temu w święta wielkanocne zrozumiałem, co od dawna sprawiało, że biblijne opisy męki Jezusa wydawały mi się jakby niepasujące do całej reszty Jego obrazu, jaki mamy w czterech Ewangeliach. Co sprawia, że od momentu Jego aresztowania wydaje mi się, jakbym czytał o kimś innym.

Jego milczenie.

Bo Jezus jest przecież Tym, który mówi, ogłasza, naucza. Już gdy ma dwanaście lat, kulminacją epizodu o “zgubieniu się” i odnalezieniu Go w świątyni jest Jego mądra myśl skierowana do Marii i Józefa. Potem mamy w Ewangeliach dziesiątki i setki Jego słów – słów zachęty, słów mówiących o odpuszczeniu grzechów, słów wyganiających demony, słów kazań i przypowieści, słów powołania uczniów, słów ostrych napomnień kierowanych do faryzeuszy. Jezus zawsze wie, co powiedzieć, a na żadnym etapie Jego życia nie widać tego lepiej niż właśnie w Wielkim Tygodniu. Od przybycia do Jerozolimy bierze udział w serii słownych pojedynków z wrogimi Mu elitami. Ani razu nie daje się podejść, w starciu z Nim nikt nie ma ostatniego słowa.

Jednak w noc po wieczerzy paschalnej wszystko się zmienia. Jezus w milczeniu przyjmuje żałosną parodię procesu, oskarżenia kapłanów i starszych, drwiny Heroda, sceptyczne pytania Piłata. W milczeniu daje się ubiczować, wyśmiać, opluć i poprowadzić na miejsce kaźni. Jak inny wydaje się ten milczący Jezus od obrazu, który do tego momentu nakreślili nam ewangeliści. A jednak Jego milczenie nie wynika z tego, że zabrakło Mu słów, że przerażenie lub zwątpienie zawiązało Mu usta. Wypowiada pojedyncze zdania – do Kajfasza, do Piłata, do płaczących kobiet – trafiające w sedno, jak zawsze. Ale cierpienie przyjmuje w milczeniu, bez skarg, bez wygrażania.

Mógłby przerwać to wszystko w każdej chwili, wbić wszystkich w ziemię, zetrzeć im z twarzy okrutne uśmiechy.

Ale Jezus milczy.

Dręczono go, lecz był pokorny i ust nie otworzył. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca milcząca wobec strzygących ją – tak on ust nie otworzył. (Iz 53:7¹)

Czy ktoś kiedyś okazał większą pokorę?

Czy ktoś kiedyś okazał większą miłość?

Skoro zrobił to dla mnie, co może mnie przekonać, bym nie żył dla Niego ze wszystkich sił?

1. Cytat za: Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Przekład Ekumeniczny z języków oryginalnych, Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 2021.