Not a member yet? Sign up now
Byłoby nam łatwiej stawić czoła niepewności, gdybyśmy mieli gwarancję od Boga, że dokonujemy najlepszych z jego punktu widzenia wyborów. Jednak czy możemy poznać Bożą wolę dla naszego życia? Czy powinniśmy prosić Boga, żeby nam ją objawił? W tym wpisie chciałbym podzielić się garścią przemyśleń na ten temat.
Dla osoby, która nie obracała się w środowiskach ewangelikalnych chrześcijan, tytuł niniejszego wpisu jest zapewne truizmem. Oczywiście, że chrześcijaństwo jest religią, o czym tutaj dyskutować? A jednak we wspólnotach ewangelikalnych można napotkać pogląd, że prawdziwe chrześcijaństwo nie jest religią.
Pożegnaliśmy stary rok i weszliśmy w nowy. Dla mnie przełom lat kalendarzowych jest zawsze okresem zadumy nad swoim życiem. To dobry czas na rozliczenia, podsumowania i refleksje. Zapewne jedne rzeczy nam się w tym roku udały, a z innych nie jesteśmy zadowoleni. Chcielibyśmy kontynuować w nowym roku nasze dobre nawyki i osiągnięcia, ale też pewnie widzimy dziedziny, w których potrzebujemy zmian. Być może życzymy sobie, żeby ten kolejny rok był lepszy. Zapewne część z nas podejmuje jakieś postanowienia, czy wyznacza sobie cele. Ale na pewno wszyscy życzymy sobie, żebyśmy w tym kolejnym roku byli szczęśliwi. Czy Pismo Święte ma coś do powiedzenia o tym, jak być szczęśliwymi w nowym roku? Myślę, że tak.
Ziarno ląduje na różnym gruncie. Nie zawsze wydaje plon; w wielu przypadkach pozostaje bezowocne. Ale nie jest wina ani ziarna, ani siewcy. To, czy w tobie Królestwo rozgości się i wyda owoc przemienionego życia, zależy od twojej postawy w stosunku do Słowa, które słyszysz.
Jeśli zależy ci, by bo przeprowadzce nie porzucić wiary w Chrystusa, lecz raczej ją pogłębiać, zwłaszcza w obliczu wszelkich nowych wyzwań, mam dziś do ciebie jeden apel: znajdź sobie zbór!
Historia o zbawieniu od grzechów, opowieść o wiecznej i niezmiennej nadziei dla nas, wielkiej miłości Boga do ludzi, odkupieniu Jego ludu, nie rozpoczyna się w estetycznej i pozbawionej trosk atmosferze. Opowieść ta ma swój początek w Betlejem, gdzie sam Bóg staje się człowiekiem, doświadczając odrzucenia i niesprawiedliwości od samego początku swojego ziemskiego życia.
Wierzę, że kibicowanie sportowcom obnaża głęboko skrywaną tęsknotę naszej duszy. Tęsknotę za chwałą…(…) Udział w chwale, za którym tak tęsknimy, i zachwyt nad wspaniałym zwycięstwem po ciężkiej walce wskazuje nam na coś bardzo głęboko skrywanego w naszej duszy. Gonimy za tym stale i nie potrafimy nasycić się tą chwałą, gdy raz ją przeżyjemy.
Bóg – ponieważ nigdy nie przemija, nigdy nie kłamie, nigdy nie ulega zmęczeniu, i ponieważ to On nas stworzył i może nam powiedzieć, kim jesteśmy – On jako jedyny może być źródłem twojego najgłębszego i trwałego szczęścia.
W ramach mojego rozważania scharakteryzowałem trzy możliwe postawy chrześcijanina względem Boga – postawę niewolnika, sługi i dziecka. Odpowiadając na zadane pytania każdy z nas może spróbować zdiagnozować samego siebie, badając swoje serce. Która z tych postaw najlepiej opisuje Twój obecny stosunek do odpowiedzialności wobec Pana?
Nie jestem rzecznikiem cofania świata do tyłu. Internet, media społecznościowe i różne udogodnienia współczesnego świata mają wiele oczywistych zalet. Jednak ze względu na to, że tak wiele rzeczy odbywa się dziś łatwo i natychmiastowo, powinniśmy tym bardziej starać się kultywować cnotę cierpliwości. Wszystko bowiem, co naprawdę ważne i cenne, wymaga czasu i oddania.
Uważam, że bardzo dobrą praktyką jest możliwość opowiedzenia innym swojej historii zbawienia. W zborach, w których miałem przywilej być członkiem, każda osoba, która wyrażała pragnienie bycia ochrzczonym musiała przejść kurs przygotowujący do tego wydarzenia oraz powiedzieć swoje świadectwo przed Kościołem. To zawsze wywoływało stres u tych, którzy mówili je po raz pierwszy, ale też zawsze kończyło się wielką radością z tego, że można było opowiedzieć innym to, jak Bóg zmienił moje życie. Jak dobrze opowiedzieć swoje świadectwo? W niniejszym tekście znajdziesz kilka wskazówek na ten temat.
(…) w tej historii ostatecznie każdy z nas jest Onezymosem. Każdy z nas przez życie w grzechu uciekł od Boga, który, jako nasz prawowity właściciel, ma wszelkie prawo, by nas ukarać. Jeśli jednak spotkamy na swojej drodze Chrystusa…
Prawdziwych naśladowców Chrystusa można poznać po tym, że są świadomi swojej grzeszności oraz potrzeby Bożego przebaczenia. Nawrócenie — odwrócenie się od swoich grzechów i zwrócenie się do Boga — nie ma miejsca jedynie na początku naszego chrześcijańskiego życia. Przeciwnie, całe życie chrześcijanina jest ciągłym nawracaniem się, wyznawaniem swoich grzechów oraz doświadczaniem na nowo Bożej łaski.
Istnieje dziś silna pokusa, by na pandemię spuścić po prostu zasłonę zapomnienia. Zamknąć ten rozdział i wyprzeć go z pamięci, wrócić do normy, jak gdyby nic się nie stało, pozbyć się zooma i przejść wreszcie do planów, które przerwał nam koronawirus. Jednak jeżeli mamy nie zmarnować pandemii, jak brzmiało popularne na początku 2020 roku w chrześcijańskich kręgach hasło, musimy wyciągnąć z niej wnioski.
Jako chrześcijanie żyjący w XXI wieku znajdujemy się w wyjątkowej sytuacji, ponieważ każdy z nas może czytać Pismo Święte samodzielnie, we własnym języku. To przywilej, którego nie mieli nasi bracia i siostry przez większą część historii Kościoła! Wiele osób nie wie jednak, jak zacząć z tego przywileju korzystać. Przeczytać całą Biblię od deski do deski? Każdego dnia wybierać losowy fragment i rozważać go przed snem? I skąd możemy wiedzieć, że interpretujemy Biblię prawidłowo? W znalezieniu odpowiedzi na te i inne podobne pytania może ci pomóc poniższych dziesięć zasad…
