Not a member yet? Sign up now
Może nie żyjemy tą historią, którą zaplanowaliśmy dla siebie na rok 2020. Ale w tym jest klucz – musimy spojrzeć na rzeczywistość szerzej niż przez pryzmat własnych planów. Może nie byliśmy w tym roku tak aktywni, jak byśmy chcieli. Może musieliśmy zostać na dłużej w jednym miejscu, widząc za oknem dokładnie ten sam widok, co poprzedniego dnia. Jednak z Bożej perspektywy nie był to czas zmarnowany.
Póki żyjemy na ziemi, w ciele, będziemy co jakiś czas przypominać sobie o istnieniu naszych blizn i o tym, co je spowodowało. Ale kiedyś otrzymamy od Boga zupełnie nowe ciało, gdzie nie będzie już na to miejsca. (…) Nie ma słabości, których Bóg nie może przezwyciężyć i to On finalnie uzdalnia nas do pełnienia jego dzieł zarówno dzięki naszym temperamentom jak i pomimo nich.
Widziałem mnóstwo razy obrazek z uśmiechniętą buzią i podpisem „Smile, Jesus loves you”. Wydaje się, że wszystko co można powiedzieć o miłości Bożej i chrześcijańskiej zostało już powiedziane, a jednocześnie mam wrażenie, że często opowiada się o niej bardzo płytko, używając wyświechtanych frazesów.
Powinnam być zadowolona z siebie, że podjęłam się napisania tekstu na ten temat, prawda? Czyż nas wszystkich nie drażnią chrześcijanie, którzy wszczynają spory, publikują prowokacyjne posty oraz podburzają innych wierzących?
Obserwuję w mediach społecznościowych zaangażowanie polityczne wielu moich znajomych i dochodzę do wniosku, że w kwestii zaangażowania w walkę przedwyborczą chrześcijanie zupełnie przestali się odróżniać od nie-chrześcijan. Ci pierwsi twierdzą, że wierzą w suwerennego Boga, który ma pieczę nad biegiem historii, jednak gdy przychodzi do wyborów i rozmów o władzy to wielu z nich zachowuje się tak, jakby Bóg pozostawał poza lokalem wyborczym.
Możemy zmieniać nasze zachowanie i poglądy, dekonstruować wszystkie pojęcia, od moralności po płeć, przyjmować różnorodne światopoglądy i twierdzenia na temat rzeczywistości, ale esencja naszego człowieczeństwa pozostaje wywiedziona z Historii szerszej niż my sami, w której stoimy przed Bogiem jako byty stworzone, nie autonomiczni stwórcy. Jak napisał św. Augustyn: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie”.
Podczas gdy w mediach nagłaśniane są kolejne, coraz bardziej zatrważające przypadki seksualnego wykorzystywania nieletnich przez kler, wypada z gorliwością zauważyć, że obserwujemy już zło w czystej, zupełnej i ostatecznej postaci, natomiast niejednokrotnie zupełnie ignorowane są symptomy prowadzące do choroby: traktowane bez szacunku żony, pozbawieni emocjonalnego bezpieczeństwa mężowie oraz dzieci, które nie słyszą na co dzień zwykłego: „Kocham Cię! Jesteś dla mnie wszystkim!”.
Łatwo jest dziękować za codzienność, kiedy przebiega ona dokładnie po naszej myśli. Łatwo jest też uczyć się na pamięć wersetów o prześladowaniach, zarazach czy cierpieniu, które wydają nam się odległe. (…) Jako wierzący mamy to szczęście, że Bóg, choćby pełnoprawnie mógł, nie jest despotą.
Nasza wiara w czasach zarazy nie jest więc pustym przekonaniem, że wszystko po prostu będzie dobrze, a obecny kryzys niebawem minie i będziemy mogli wreszcie wrócić do realizowania naszych planów. Jest pewnością, że niezależnie od tego, jaki obrót sprawy przybiorą, Boże panowanie nad światem i jego obietnice wierności będą tak samo aktualne, jak zawsze.
Mam wrażenie, że ewangelikalne chrześcijaństwo jest wyjątkowo podatnym gruntem do przyjmowania teorii spiskowych. Mam relatywnie dużą liczbę znajomych, którzy są antyszczepionkowcami i uważają, że szczepionki wyrządzają więcej złego niż dobrego. Ostatnio widziałem filmy na YT opublikowane przez znajomych chrześcijan, które mówią o płaskiej ziemi i biblijnych dowodach, które to potwierdzają. Teksty o ukrytych zamiarach rządzących i poszukiwaniu apokaliptycznego Antychrysta pośród nich również nie są rzadkością. Z czego wynika to, że stosunkowo duża część ewangelikalnego środowiska tak chętnie karmi się treściami spiskowymi i je propaguje?
