Not a member yet? Sign up now
Wiele Kościołów zmaga się dziś z pytaniem co zrobić, żeby młodzież nie odchodziła z Kościoła. Młodzi ludzie często nie podążają w ślad za wiarą swoich rodziców. Kościół jawi im się jako nudny, nieautentyczny i nie mający dobrych odpowiedzi na ich życiowe pytania. Co możemy zrobić, żeby zmienić ten trend? W jakim stopniu jest to naszą odpowiedzialnością? Z tymi pytaniami mierzą się redaktorzy NDJ w kolejnym odcinku Rozmów stołowych.
Czy zastanawialiście się kiedyś w jaki sposób pastorzy przygotowują kazania? W jaki sposób wybierają fragment? Jak zabierają się do studiowania tekstu biblijnego? Co pomaga im zrozumieć w jaki sposób Bóg przemawia przez dany fragment Pisma do współczesnego Kościoła? W kolejnym odcinku Rozmów stołowych członkowie redakcji NDJ, którzy usługują Słowem w swoich Kościołach, dzielą się przemyśleniami na temat warsztatu kaznodziejskiego.
Jak pisze apostoł Paweł: “Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki”. Ale w jaki sposób możemy je poznawać? Czy Biblia jest trudna do zrozumienia? Czym się różni czytanie, żeby poznać Pismo od studiowania Pisma? Jakie pytania warto sobie zadać, kiedy staramy się zrozumieć fragment Biblii? Jaki przekład Pisma Świętego wybrać? Jakich tłumaczeń unikać? O tych i podobnych kwestiach rozmawiają redaktorzy NDJ w kolejnym odcinku Rozmów stołowych.
Całe Pismo przez Boga jest natchnione. Ale co to właściwie znaczy? Czy natchnieni byli ludzcy autorzy, czy może tekst, który napisali? Czy Pismo jest wystarczalne dla chrześcijanina? Czy sola Scriptura oznacza, że chrześcijanin nie powinien czytać innych książek? Czy Biblia jest nieomylna? W tej Rozmowie stołowej redaktorzy NDJ omawiają zawiłości nauki o Piśmie Świętym.
Ewangelikalny nurt chrześcijaństwa bardzo dynamicznie rozwija się w wielu miejscach na świecie. Według badań Pew Research Center w 2011 roku ewangelikałowie stanowili 13,1% wszystkich chrześcijan na świecie. W Polsce też można zaobserwować stopniowy rozwój Kościołów reprezentujących ten nurt chrześcijaństwa, choć ewangelikalni chrześcijanie wciąż stanowią jedynie niedużą grupę w naszym społeczeństwie. Jakie mogą być perspektywy na przyszłość? Jakie są szanse i zagrożenia dla ewangelikalnego chrześcijaństwa w Polsce? Zapraszamy na kolejną Rozmowę stołową.
Zanim całą naszą uwagę skupimy na cudzie Niedzieli Wielkanocnej, którym jest zmartwychwstanie naszego Pana, w ramach tego krótkiego artykułu chciałbym nam wszystkim przypomnieć, że krwawy krzyż i pusty grób oddziela od siebie jeszcze jeden dzień, o którym często zapominamy – Wielka Sobota. Co się właściwie wtedy wydarzyło?
Barabasz. Człowiek, którego miejsce Jezus zajął na krzyżu. Chociaż wspominają o nim wszystkie cztery Ewangelie, to w gruncie rzeczy niewiele pewnego wiemy o tym człowieku. Dlatego pozwólcie, że w tym wpisie trochę pospekuluję.
Jedną z rzeczy, które wspomnieliśmy w ostatniej rozmowie o wzroście duchowym, było czytanie książek chrześcijańskich. Chociaż nic nie zastąpi samodzielnej lektury Pisma Świętego, to książki teologiczne mogą być nieocenioną pomocą w jego zrozumieniu. Wiele można też wynieść z poznawania historii Kościoła lub lektury książęk o życiu chrześcijańskim. Od czego zacząć? Dwoje redaktorów NDJ dzieli się swoimi rekomendacjami w kolejnym odcinku Rozmów stołowych.
Chrześcijanie są powołani do wzrastania w wierze. Pismo Święte wzywa nas do wydawania owocu Ducha Świętego, dążenia do dojrzałości i świętości. Ale co to znaczy w praktyce? W jaki sposób możemy rozwijać się w w naszym życiu duchowym? W kolejnym odcinku Rozmów Stołowych redaktorzy NDJ pochylają się nad zagadnieniem wzrostu duchowego.
Dlaczego pośród tak wielu nauczycieli religijnych, którzy wywarli wpływ na historię świata, mielibyśmy wybrać akurat Chrystusa? Dlaczego mielibyśmy nie tylko wybrać Go, ale twierdzić, że jest On jedyną drogą do Boga?
Wszyscy chrześcijanie wyznają wiarę w Trójcę Świętą. To wyjątkowa nauka, która odróżnia chrześcijaństwo od wszystkich innych religii monoteistycznych. Co to jednak znaczy wierzyć w Trójjedynego Boga? W jaki sposób biblijnie uzasadnić to przekonanie? Czy pierwsi chrześcijanie wierzyli w Trójcę Świętą? Czy nauka o jednym Bogu w trzech osobach jest praktyczna? Jak przekłada się na nasze życie chrześcijańskie? Na te pytania staramy się odpowiedzieć w kolejnej Rozmowie Stołowej.
Marzy mi się, aby wbrew dzisiejszemu światu i współczesnej kulturze nasze Kościoły na nowo mogły odkryć skarb, jakim jest cisza, zarówno ta zewnętrzna, jak i ta wewnętrzna. Chciałbym ujrzeć siostry i braci, którzy w równowadze potrafią czerpać nie tylko z bogactwa duchowości ekstraspektywnej, ale także introspektywnej. Pragnę widzieć wierzących, którzy dostrzegają w milczeniu wspaniałą okazję do zachwytu podczas przyglądania się twarzy ich Pana, nie przyczynę męczącego ich poczucia dyskomfortu. Z tego powodu starałem się zarysować, jakie trzy funkcje może pełnić cisza nie tylko w życiu pojedynczego chrześcijanina, ale i w życiu całego zboru.
W naszym obrazie świata jest wiele do odzyskania. Niczym bohaterowie Srebrnego Krzesła, którym udało się wydostać z Podziemia, musimy na nowo przyzwyczaić się do światła słonecznego. Skonfrontować sceptyczne przekonania, które wchłonęliśmy latami żyjąc w „odczarowanej” rzeczywistości. Ujrzeć świat na nowo – jako znaczącą całość, misterne dzieło ręki Stwórcy, w którym także i my mamy swoje miejsce i cel. W którym cykliczność pór przypomina o śmierci i cudzie zmartwychwstania, a Bóg jest nieustannie obecny, choć często jego drogi wymykają się naszym analitycznym wysiłkom.
Historia o zbawieniu od grzechów, opowieść o wiecznej i niezmiennej nadziei dla nas, wielkiej miłości Boga do ludzi, odkupieniu Jego ludu, nie rozpoczyna się w estetycznej i pozbawionej trosk atmosferze. Opowieść ta ma swój początek w Betlejem, gdzie sam Bóg staje się człowiekiem, doświadczając odrzucenia i niesprawiedliwości od samego początku swojego ziemskiego życia.
Wierzę, że kibicowanie sportowcom obnaża głęboko skrywaną tęsknotę naszej duszy. Tęsknotę za chwałą…(…) Udział w chwale, za którym tak tęsknimy, i zachwyt nad wspaniałym zwycięstwem po ciężkiej walce wskazuje nam na coś bardzo głęboko skrywanego w naszej duszy. Gonimy za tym stale i nie potrafimy nasycić się tą chwałą, gdy raz ją przeżyjemy.
