Podobnie jak każde inne wydarzenie w życiu Chrystusa, wniebowstąpienie jest dla nas źródłem niezliczonych błogosławieństw. Wstępując do Ojca, Jezus nie wrócił po prostu do stanu, w którym był przed wcieleniem; uczynił coś o wiele więcej – wstąpił w górę jako Bóg-Człowiek, nie pozbywając się ludzkiej natury, lecz wynosząc ją do samego nieba.

Zmartwychwstanie naszego Pana ma dla nas tak wspaniałe skutki, że można by poświęcić im całą serię artykułów. Teraz jednak przyjrzymy się im jakby z lotu ptaka, tak byśmy mogli mieć jakieś ogólne poczucie tego, co tak właściwie Chrystus osiągnął, gdy opuścił grób.

W pewnym sensie każdy człowiek rodzi się po to, by umrzeć. Śmierć nie omija nikogo. Te słowa nabierają jednak szczególnego znaczenia w odniesieniu do Jezusa Chrystusa. Jego śmierć nie była jedynie smutną koniecznością; nie była też wypadkiem przy pracy, pokrzyżowaniem Bożego planu. Wręcz przeciwnie…

A jak daleko Bóg posunął się w zjednoczeniu z nami? Uszy, które od wieczności cieszył anielski śpiew “Święty, święty, święty!”, usłyszały wyzwiska tłumu krzyczącego “Ukrzyżuj Go, ukrzyżuj Go!” Ręce, które u zarania dziejów rozciągnęły niebiosa, zostały przybite do drzewa pospolitymi gwoździami. Oczy, które widziały przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, patrzyły zmęczone na płaczącą Matkę z wysokości krzyża. Usta, z których wydobyły się stwarzające wszechświat słowa, krwawiły spuchnięte, w milczeniu znosząc pohańbienie. W końcu serce, które ukochało ludzi przed założeniem świata, przestało bić za sprawą człowieka, który nie ukochał Boga.

Razem przyjrzymy się bliżej tajemnicy Wcielenia, niczym drogocennemu diamentowi naszej wiary. Z diamentami bywa tak, że naświetlone z różnych stron wyglądają zupełnie inaczej, eksponując coraz to nowe walory i zasoby piękna, które w sobie chowają. Przyjrzymy się Wcieleniu z 3 różnych stron, aby uzyskać wgląd w 3 powody, dla których nasz Pan przyszedł na ziemię jako człowiek.

Wcielenie Syna Bożego nie było tylko koniecznym warunkiem tego, by mógł umrzeć za nas na krzyżu; samo w sobie było jednym z warunków naszego zbawienia. Dzięki przyjęciu ludzkiej natury Jezus stał się jakby mostem łączącym niebo i ziemię.

Jezus kieruje uwagę ludzi na swojego Ojca w niebie, podtrzymując nauczanie Starego Testamentu o istnieniu jednego Boga. Jednocześnie co chwilę widzimy Go w sytuacjach albo słyszymy z Jego ust wypowiedzi, które coraz mocniej ukazują Jego samego jako Boga – jako osobę różną od Ojca, ale jednocześnie istniejącą z Nim w tajemniczej jedności.

Teologia bywa abstrakcyjna. Czasem posługuje się hermetycznymi pojęciami. Niektóre spory teologów mogą na pierwszy rzut…