“Zdaje się, że największą zaletą książki jest fakt, że na jej kartach możemy spotkać się nie ze statycznym obrazem Lutra jako doniosłej postaci historycznej, lecz z próbą stworzenia dynamicznego szkicu prawdziwego człowieka, który tętni życiem, emocjami i autentycznością.”

Czy można wyliczyć prawdopodobieństwo, że Jezus Chrystus jest wcielonym Bogiem, który powstał z martwych? Richard Swinburne, emerytowany profesor filozofii Uniwersytetu Oksfordzkiego, twierdzi, że tak i jest ono bardzo wysokie.

Naśladowanie (niem. Nachfolge) zostało napisane w trakcie zmagań lat 30-tych. Bonhoeffer pracował nad nią między innymi jako wykładowca w Finkenwalde. Książka ukazała się w 1937 roku — tym samym, w którym Gestapo zamknęło seminarium w Finkenwalde. Owo tło historyczne nadaje książce Bonhoeffera wymiaru politycznego. Bonhoeffer podejmuje w Naśladowaniu ostrą krytykę stanu współczesnego sobie chrześcijaństwa. Podatność niemieckiego Kościoła na ideologię nazizmu wpisuje się niewątpliwie w krytykę Bonhoeffera i jest dla niej istotnym kontekstem, ale Naśladowania nie można w żadnym razie zredukować do odpowiedzi na wydarzenia polityczne tamtego czasu.

„Czy jesteśmy razem?” to publikacja, po którą nie można nie sięgnąć, będąc świadomym swojej wiary protestantem. W związku z tym pozostaje mi wyrazić wdzięczność względem Wydawnictwa MW, które okazało się gotowe nam to umożliwić, nie zapominając o świetnej jakości tłumaczeniu i gustownej okładce.

Podejście Evansa wpisuje się w klasyczną apologetykę dwuetapową. Pierwszym etapem jest przedstawienie dowodów na istnienie Boga. Autor przyjmuje perspektywę reformowanej epistemologii Plantingi i Wolterstorffa. W ramach tego stanowiska dowodzi, iż wiara w Boga może być podstawowym wierzeniem, które nie jest oparte o wnioskowanie lub argumentację, ale rodzi się bezpośrednio podobnie do wrażeń zmysłowych w odpowiedzi na „znaki” zostawione w świecie przez Stwórcę.

Niewątpliwie ukazanie się w końcu dłuższej części “Institutio…” jest doniosłym wydarzeniem. Dotychczas dostępne były po polsku jedynie wątłe wyimki z tego dzieła. Pokazuje to niestety przygnębiający stan protestanckiej literatury teologicznej po polsku. “Istota religii chrześcijańskiej” należy ponad wszelką wątpliwość do kanonu najważniejszych dzieł teologii protestanckiej i trudno byłoby przecenić jej wpływ na historię chrześcijaństwa.

“Przewodnik po teologii” wypełnia ważną lukę na polskim rynku literatury chrześcijańskiej i oferuje nam przystępne wprowadzenie do teologii pisanej z perspektywy ewangelikalno-reformowanej. Za to należy wyrazić wdzięczność i uznanie tłumaczowi, redakcji oraz wydawcom. Pozostaje mieć nadzieję, że z czasem doczekamy się też jakiejś pełnowymiarowej teologii systematycznej.