Jeżeli istnieje Bóg, czemu na świecie jest tyle zła? Jak wierzyć w to, czego uczy Biblia, wobec odkryć współczesnej nauki? Czy jedna religia może rościć sobie prawo do bycia jedyną drogą do zbawienia? Timothy Keller jest pastorem kościoła prezbiteriańskiego na Manhattanie i tego typu pytania są jego chlebem powszednim. Jego kościół odwiedza wielu młodych, świetnie wykształconych i zupełnie niereligijnych nowojorczyków. (…) Wielu z nich zostało członkami parafii prezbiteriańskiej Odkupiciela.

Znacznie mniej znaną, jak mi się zdaje, postacią jest natomiast rodzony brat Christophera — Peter Hitchens. Peter, podobnie jak jego brat, jest dziennikarzem i publicystą. Podobnie jak Christopher, Peter również przez pewien czas był ateistą, jednak w przeciwieństwie do swojego brata na późniejszym etapie swojego życia nawrócił się na chrześcijaństwo. (…) “Wściekli na Boga” jest pomyślane jako odpowiedź na słynną książkę Christophera.

“Zdaje się, że największą zaletą książki jest fakt, że na jej kartach możemy spotkać się nie ze statycznym obrazem Lutra jako doniosłej postaci historycznej, lecz z próbą stworzenia dynamicznego szkicu prawdziwego człowieka, który tętni życiem, emocjami i autentycznością.”

Czy można wyliczyć prawdopodobieństwo, że Jezus Chrystus jest wcielonym Bogiem, który powstał z martwych? Richard Swinburne, emerytowany profesor filozofii Uniwersytetu Oksfordzkiego, twierdzi, że tak i jest ono bardzo wysokie.

Naśladowanie (niem. Nachfolge) zostało napisane w trakcie zmagań lat 30-tych. Bonhoeffer pracował nad nią między innymi jako wykładowca w Finkenwalde. Książka ukazała się w 1937 roku — tym samym, w którym Gestapo zamknęło seminarium w Finkenwalde. Owo tło historyczne nadaje książce Bonhoeffera wymiaru politycznego. Bonhoeffer podejmuje w Naśladowaniu ostrą krytykę stanu współczesnego sobie chrześcijaństwa. Podatność niemieckiego Kościoła na ideologię nazizmu wpisuje się niewątpliwie w krytykę Bonhoeffera i jest dla niej istotnym kontekstem, ale Naśladowania nie można w żadnym razie zredukować do odpowiedzi na wydarzenia polityczne tamtego czasu.

„Czy jesteśmy razem?” to publikacja, po którą nie można nie sięgnąć, będąc świadomym swojej wiary protestantem. W związku z tym pozostaje mi wyrazić wdzięczność względem Wydawnictwa MW, które okazało się gotowe nam to umożliwić, nie zapominając o świetnej jakości tłumaczeniu i gustownej okładce.

Podejście Evansa wpisuje się w klasyczną apologetykę dwuetapową. Pierwszym etapem jest przedstawienie dowodów na istnienie Boga. Autor przyjmuje perspektywę reformowanej epistemologii Plantingi i Wolterstorffa. W ramach tego stanowiska dowodzi, iż wiara w Boga może być podstawowym wierzeniem, które nie jest oparte o wnioskowanie lub argumentację, ale rodzi się bezpośrednio podobnie do wrażeń zmysłowych w odpowiedzi na „znaki” zostawione w świecie przez Stwórcę.

Niewątpliwie ukazanie się w końcu dłuższej części “Institutio…” jest doniosłym wydarzeniem. Dotychczas dostępne były po polsku jedynie wątłe wyimki z tego dzieła. Pokazuje to niestety przygnębiający stan protestanckiej literatury teologicznej po polsku. “Istota religii chrześcijańskiej” należy ponad wszelką wątpliwość do kanonu najważniejszych dzieł teologii protestanckiej i trudno byłoby przecenić jej wpływ na historię chrześcijaństwa.

“Przewodnik po teologii” wypełnia ważną lukę na polskim rynku literatury chrześcijańskiej i oferuje nam przystępne wprowadzenie do teologii pisanej z perspektywy ewangelikalno-reformowanej. Za to należy wyrazić wdzięczność i uznanie tłumaczowi, redakcji oraz wydawcom. Pozostaje mieć nadzieję, że z czasem doczekamy się też jakiejś pełnowymiarowej teologii systematycznej.